شورلت اورلاندو



گر چه این نمونه تازه جذابیت بصری کمتری نسبت به نمونه مفهومی آن که در نمایشگاه خودرو پاریس 2008 به نمایش درآمد، دارد اما در کلاس خودش باز هم منحصر‌به‌فرد است.
این اتومبیل که به بازارهای آمریکا نیز راه پیدا خواهد کرد از موتورهای بنزینی یا گازوئیلی دوست‌دار محیط‌زیست استفاده خواهد کرد. موتور بنزینی 4 سیلندر، 1.8 لیتری و با توان 141 اسب بخار خواهد بود و نمونه‌های دیزلی چهار سیلندر با دو توان 131یا 163 اسب بخار تولید خواهند شد.

شورلت کاپتیوا



این اتومبیل که در سال 2006 رونمایی شده، در نمایشگاه امسال با تغییرات متعددی شرکت کرده است. طرح جلوی اتومبیل و چراغ‌های جلو تغییر کرده و چهار موتور جدید برای کاپتیوا 2011 پیش‌بینی شده‌اند. این موتورها شامل یک موتور 6 سیلندر و سه لیتری پاشش مستقیم با توان 258 اسب بخار، 2 موتور دو لیتری توربودیزل و یک موتور 2.4 لیتری 4 سیلندر با قدرت 171 اسب بخار هستند.
سیستم کمکی ترمز، سیستم الکترونیک کنترل پایداری و دیگر ابزارهای بهبود امنیت راننده و سرنشینان در کنار ابزارهای استاندارد برای این اتومبیل طراح شده است.

شورلت ولت 2011



پیش از این جنرال‌موتورز، ولت را یک خودروی الکتریکی با ژنراتور بنزینی همراه تعریف می‌کرد اما آزمون‌هایی که نتایج آنها دو روز گذشته منتشر شده، نشان می‌دهند ولت نیز مانند تویوتا پریوس یک خودروی ترکیبی-الکتریکی است.
مطابق این نتایج ولت نمونه فوق‌العاده‌ای از یک خودروی الکتریکی با موتور درون‌سوز است که می‌تواند در صورت نیاز از این موتور برای به حرکت درآوردن مستقیم چرخ‌ها استفاده کند. باید ابداعات و طراحی‌های متعددی برای ایجاد این مکانیزم وجود داشته باشند اما آزمایش این اتومبیل در مسافت‌های طولانی نشان می‌دهد در سرعت‌های بالای 110 کیلومتربرساعت موتور بنزینی به کمک دو موتور الکتریکی خواهد آمد تا بهره‌وری خودرو را 10 تا 15درصد افزایش دهد.
ولت با حمایت‌های دولت اوباما و قیمتی حدود 40میلیون تومان سال 2011 وارد بازار خواهد شد __________________
آن چه بر لوح زمان می ماند
راه و رسم سفر است
رهگذر می گذرد

صد سال با شورلت سال 2011، صدمین سال فعالیت کارخانه شورلت است. این شرکت در سال 1911 توسط لویی شورلت Louis Chevrolet و ویلیام سی «بیلی» دورانت William C «Billy» Durant، بنیانگذار جنرال موتورز در دیترویت تاسیس شد. لویی شورلت (1878-1941)، مکانیک و مهندسی باسابقه بود که با ثبت رکورد سرعت 178 کیلومتر در سال 1905، شهرتی به هم زده بود. همین شهرت باعث شد تا ویلیام دورانت (1861-1947)، فروشنده موفق ماشین که در سال 1908 کارخانه جنرال موتورز را تاسیس کرده بود، شورلت را برای راندن ماشین‌های سریع جنرال موتورز و تبلیغ محصولات این کمپانی استخدام کند. در سال 1910، دورانت مجبور به ترک جنرال موتورز شد، اما با گروهی که شورلت هم در بینشان بود، ماشین تازه‌ای ساخت و به بازار عرضه کرد. دورانت به دلیل شهرت و اعتبار شورلت، نام او را برای این ماشین انتخاب کرد. یک سال بعد کارخانه شورلت به طور رسمی تاسیس شد و اولین ماشین این کارخانه که مدلی بزرگ و لوکس به نام C بود تولید شد. مدل C موتوری شش سیلندر با حجم 4.9 لیتر داشت که 40 اسب بخار نیرو تولید می‌کرد و حداکثر سرعت آن 104 کیلومتر در ساعت بود. این ماشین با قیمت 2150 دلار به فروش می‌رسید که معادل پنجاه هزار دلار امروز است. با اینکه این ماشین، گران بود اما به دلیل ظاهر زیبا و راحتی اش با استقبال خوبی روبرو شد. دران همزمان یک ماشین کوچکتر به نام لیتل هم تولید کرد که فروش آن هم خوب بود. تولید مدل‌های سری C و لیتل تا سال 1913 ادامه پیدا کرد. دورانت که متوجه سود بازار ماشین‌های ارزان شده بود، تصمیم گرفت تا ماشین‌هایی تولید کند که افراد بیشتری استطاعت خرید آن را داشته باشند. در سال 1914 شورلت براساس مدل لیتل، مدل تازه‌ای به نام L عرضه کرد و یک سال بعد هم مدل H به بازار معرفی شد که هر دو بسیار موفق بودند. در همین سال آرم مشهور شورلت برای اولین بار معرفی شد. درباره فلسفه این آرم اختلاف نظر وجود دارد. برخی معتقدند که شورلت این لوگو را با الهام از صلیبی که در پرچم سوییس است طراحی کرد و عده‌ای بر این عقیده‌اند که دورانت با الهام از نقش کاغذدیواری یک هتل فرانسوی این آرم را طراحی کرد. در حالی که کمپانی شورلت شروع بسیار موفقی داشت، شورلت و دورانت به خاطر نوع محصولات شرکت اختلاف نظر پیدا کردند و با عمیق‌تر شدن این اختلاف در سال 1915، دورانت سهم شورلت را خرید و کنترل شرکت را به تنهایی در دست گرفت. در همین سال شورلت مدل 490 را به بازار عرضه کرد که نامش را از قیمت 490 دلاری ماشین گرفته بود و 5 دلار از فورد مدل T ارزان‌تر بود. موفقیت مدل‌های شورلت، دورانت را آنقدر ثروتمند کرد که در سال 1916، سهم عمده‌ای از جنرال موتورز را خرید و در سال 1917 دوباره بر مسند مدیریت این شرکت نشست و شورلت هم به بخشی از آن تبدیل کرد. اما او دوباره جنرال موتورز را در سال 1920 ترک کرد و کارخانه دیگری تاسیس کرد و همزمان در بورس نیویورک به تجارت سهام پرداخت. سقوط بازارهای سهام در سال 1929 که اقتصاد آمریکا را به رکودی بی سابقه کشاند، ضربه سختی به دورانت زد. سرانجام او در سال 1936 ورشکست شد و ده سال بعد از دنیا رفت. لویی شورلت هم سرنوشتی مشابه داشت. او هم در دوران رکود، همه ثروتش را از دست داد و مدتی به عنوان مکانیک در کارخانه شورلت در دیترویت کار کرد. شورلت در سال 1941 از دنیا رفت و در ایندیاناپولیس در نزدیکی پیست مسابقاتی به خاک سپرده شد که زمانی در آن به شهرت و افتخار رسید. اما نام شورلت به عنوان یکی از مهمترین بخش‌های جنرال موتورز ماندگار شد. این شرکت در دهه 20، 30 و 40 میلادی مهمترین رقیب فورد و پلیموت (تولید کننده ماشین های ارزان کرایسلر) بود و استفاده اش از تکنولوژی به کار گرفته شده در ماشین‌های گران قیمت، یکی از عوامل موفقیتش بود. در سال 1935 شورلت مدل سابربن را تولید کرد. این استیشن برای هشت نفر در سه ردیف صندلی جا داشت و جای بارش هم زیاد بود. شورلت هنوز هم مدلی به همین نام در بین محصولات خود دارد و این نام بعد از 76 سال قدیمی ترین برند در دنیای خودروسازی است. در دوران جنگ دوم جهانی، شورلت به تولید محصولات مورد نیاز ارتش پرداخت. اما پس از جنگ و در دهه پنجاه به یکی از تاثیرگذار ترین کارخانه‌ها در بازار خودروی آمریکا تبدیل شد. شورلت کوروت، یکی از موفق‌ترین مدل‌های این شرکت هم در همین دهه و در سال 1953 تولید شد. شورلت از این ماشین که بدنه‌اش از جنس فایبرگلاس بود تنها سیصد دستگاه ساخت، اما همین کافی بود تا ماشینی متولد شود که هنوز پس از شصت سال از زیباترین ماشین‌های جهان است و سمبلی برای خودروسازی آمریکا به حساب ‌می‌آید. شورلت در سال 1955 با تولید یک موتور هشت سیلندر کوچک تاریخ ساز شد. این موتور که در طول پنجاه سال به میلیون‌ها ماشین این کارخانه نیرو داد، باعث شد تا سرعت و قدرت از انحصار ماشین‌های گران‌قیمت خارج شود و در دسترس همه قرار گیرد. شورلت هنوز هم با الهام از میراث آن موتور هشت سیلندر، موتوری مشابه در محصولات خود دارد. موفقیت شورلت در دهه شصت ادامه داشت و به حدی رسید که در سال 1963 از هر ده ماشین در آمریکا، یکی شورلت بود. در سال 1967 شورلت با تولید مدل کامارو به عرضه ماشین‌های قوی با قیمت ارزان ادامه داد. خریداران کامارو می‌توانستند امکانات اضافی زیادی برای این ماشین سفارش دهند و کامارو به سرعت به ماشین محبوب جوانان تبدیل شد. در دهه هفتاد و با افزایش ناگهانی قیمت نفت در جهان، شورلت به تولید مدل‌های کوچک پرداخت. در سال 1976، این شرکت مدل شِوِت را به بازار عرضه کرد. شِوِت جزو آخرین‌ ماشین‌های کوچکی بود که با دیفرانسیل عقب ساخته شد و بعد از آن تا سال 2004 که ب ام و، سری 1 خود را عرضه کرد، هیچ ماشین کوچکی با دیفرانسیل عقب تولید نشد. شورلت در سال 1980 پس از عرضه مدل‌های دیفرانسیل جلویی مثل هوندا آکورد و فولکس واگن دشِر، اولین مدل دیفرانسیل جلوی خود را به اسم سیتیشن تولید کرد. این مدل اگر چه بسیار پرفروش بود، اما کیفیت ساخت آن انتقاد‌هایی همراه داشت. در اواخر دهه هشتاد، جنرال موتورز تحت فشار خودروهای وارداتی کوچک، بخش جئو را به شورلت اضافه کرد. شورلت در حقیقت ماشین‌های تویوتا، ایسوزو و سوزوکی را با مارک جئو به بازار عرضه می‌کرد. با کمتر شدن اقبال خریداران آمریکایی نسبت به ماشین‌های کوچک در اواخر دهه نود، شورلت در سال 1997 تولید ماشین با این مارک را متوقف کرد. در سال 1990، یک شورلت کوروتZR-1 توانست بیست و چهار ساعت با میانگین سرعت 281 کیلومتر در ساعت حرکت کند و به این ترتیب کوروت موفق شد سه رکورد جهانی را به ثبت برساند. با اینکه شورلت دهه نود را با رکورد شکنی آغاز کرد اما افول خودروسازی آمریکا آغاز شده بود و این شرکت هم در این روند ناگزیر به جز یکی دو مدل موفق، از جمله نسل کاملاً تازه‌ای از مدل کاپریس که در سال 1991 عرضه شد، از سال‌های اوج خود فاصله گرفت. جنرال موتورز در سال 2001 کنترل شرکت ورشکسته دوو را در دست گرفت و محصولات این شرکت را با نام شورلت عرضه کرد. به این ترتیب، شورلت حضور خود را در بازارهای جهانی گسترش داد و در سال 2006، باعرضه مجدد مدل کامارو خبرساز شد. با حضور این ماشین در فیلم تراسفورمرز، کامارو دوباره به ماشین محبوب جوانان آمریکایی تبدیل شد. اکنون شورلت چهارمین تولید کننده خودرو در جهان است و هر سال 3.5 میلیون ماشین را در بیش از 130 کشور جهان عرضه می‌کند. شورلت دومین قرن فعالیتیش را با عرضه مدل ولت آغاز کرده است. این ماشین با نیروی محرکه الکتریکی حرکت می‌کند و شورلت امیدوار است با نسل‌ تازه‌ای از ماشین‌ها با سوخت متفاوت، نوآوری‌های دهه پنجاه و شصت را تکرار کند __________________